وحید حاجی پور| به زنگنه هر چه بیاید، حمایت از شرکتهای ایرانی نمیآید؛ هر کارش که کنند چیزی جز انتقاد از او انتظار نیست هرچند که در مسیر تخریب، خودیها را کنار میگذارد و غیرخودیها را «کفِ جاده» میکند.
حجم عظیم ذخایر نفت کشور (که با فرا رسیدن پیک تقاضای نفت در معرض بلااستفاده ماندن برای همیشه قرار دارند) پتانسیل کمنظیری را برای توسعه به وجود آورده که با استفاده از مدلهای امتیازی میتواند جهش تولید را در این صنعت رقم زند.
بدون تردید در تاریخ نفت، غیر محبوبترین وزیر در میان کارکنان، همان مردی است که دوسوم نفتیها را زائد و اضافه خواند اما تا توانست، دوستان و شاگردان و نمایندگان مجلس را «همهکاره» نفت کرد... بله آقای زنگنه!
این هم یکی از زیرکیهای خاص وزارت نفتی است که در سال پایانی دولت، میخواهد از خود یک قهرمان بسازد درحالیکه در حوزه منابع انسانی، بدترین عملکرد بهپای زنگنه و گروه وی نوشتهشده است.
اگر از او میخواستید که امکاناتی در اختیارتان برای تهیه گزارش از وضعیت زندگی این مردم رنجکشیده و جنگزده بگذارد هنوز به اهواز نرسیده بودی ماشین پیات میفرستاد تا بروی، ببینی و بنویسی.
وحید حاجی پور| آیا رویکرد ایران تغییر کرده است؟ آیا ایران به جنگ مستقیم با تحریمهای آمریکا رفته است؟ واکنش آمریکا نسبت به رویکرد جدید ایران در این حوزه چیست؟ این پرسشها و سؤالاتی ازایندست، یکهفتهای است که در میان تحلیلگران مطرحشده و پاسخهای متفاوتی برای آن عرضه میشود.
وحید حاجی پور | ازنظر کارگزارانی ها آنچه مهم است، «که» هست تا «چه»؛ در دولت گذشته وقتی تحریمهای بیسابقهای علیه جمهوری اسلامی شکل گرفت و فروش نفت در دورانی به 700 هزار بشکه در روز رسید، دو راهکار توسط وزارت نفت طراحی شد.
وزارت نفت رقم ضرر 35 میلیارد دلار از عدم توسعه فاز 11 را «عددسازی خیالی» عنوان کرده است اما گویا فراموش کرده است «پایه» این عدد، اظهارات زنگنه در مجلس بود.
دیپلماسی فعال آمریکا هزاران کیلومتر آنطرف تر علیه صادرات گاز ایران در جریان است، اما در مقابل دیپلماسی ضعیف ایران در این جنگ، حتی توانایی اجرایی کردن قراردادهای قطعی خود را ندارد.
وحید حاجی پور| یک سال مانده به پایان دولت، همهچیز میخواهد خراب شود، خراب که نه خرابتر. در دولت اصلاحات وقتی زنگنه جامه صدارت نفت را بر تن کرد، ساختار سازی را بر اساس اصل ساختار زدایی را در پیش گرفت، همهچیز را نابود کرد؛ از آموزشگاههای فنی تا تعاونیهای مصرف کارکنان صنعت نفت.
زنگنه در همان روزهایی که قرارداد پتروپارس را پاره کرد، رسما به «نبود مشکلات مالی» اذعان کرد اما امروز، مدیران وی برای فراری دادن وزیر خود میگویند چون پول نبود قرارداد فاز 11 متوقف شد.
نفت سازمانی است که توان حمایت بیشتر از کارکنان را دارد و ارفاق میکند. اگر این مصوبه از پایه تشویقی به پایه ارفاقی چنانکه در متن آمده است تغییر نیابد، متأسفانه بازهم جای طرح دعوا در دیوان عدالت باز بوده و میتوان درخواست به ابطالان داد.
چنانچه این مدیران کارآیی خاصی داشته و یا محل یک خدمت بزرگ به کشور بودند، میشد چنین تشویقی را در نظر گرفت ولی چه میشود که یک سال مانده تا پایان دولت، دو پایه تشویقی به آنها اهدا میشود؟
هرگاه دولتهای با خطمشی چپگرایانه بر سرکار بودند این کشور برخلاف نظرات عربستان حرکت میکرد و هرگاه دولت راستگرا بر رأس کار میآمد روابطش با ریاض بهبود مییافت.