وحید حاجی‌پور | برای کشوری که با ذخایر 34 تریلیون مترمکعبی دومین دارنده ذخایر گاز جهان است و روزانه یک میلیارد مترمکعب گاز تولید می‌کند، قطع گاز تنها می‌تواند نشانه سوءمدیریت‌های شگفت انگیز دولت باشد.

وحید حاجی‌پور | شاید تجربه ایالات متحده، برای آنکه بدانیم چه اتفاقی در کشورمان رخ داده است، قابل تامل باشد. آمریکا که تا دهه 40 میلادی بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده نفت در جهان بود، در طول یک دهه بعدش، تبدیل به بزرگترین مصرف‌کننده و وارد کننده انرژی شد.

میز نفت | طی هفته‌های اخیر فهرستی از فارغ‌التحصیلان دانشگاه صنعت نفت در رسانه‌ها منتشر شد كه بر اساس آن، بسیاری از نخبه‌های نفتی كشور به‌ دلیل پایبند نبودن وزارت نفت به تعهدات خود، از كشور مهاجرت كردند. دانشگاه صنعت نفت كه یكی از مراكز قدیمی آموزش عالی كشور است، وظیفه تربیت ...

دولت فعلی، هنر زیادی داشته باشد نهایت میزان ظرفیت تولید را در رقم 3.6 میلیون بشکه تحویل دولت بعد دهد آن هم با انبوهی از خرابی و پروژه‌های کاغذی و نیم‌بند. دولت بعد تا به خود بیاید، قطعا میزان ظرفیت تولید نفت به زیر 3.4 میلیون بشکه خواهد رسید. یعنی بازگشت به ابتدای دهه 70 !

هفت سال زمان، تنها برای استفاده ابزاری از «تحریم» سوخت و تنها خروجی مثبتش این بود که مشخص شد چه کسانی قصد داشتند «کار» کنند و چه کسانی بار نظام را روی زمین گذاشتند تا سبکبال شوند!

دولت ایران و اغلب کارگزاران آن طی چند سال گذشته، بدون توجه به مبانی روابط بین‌المللی بر اساس منافع اقتصادی، یک رابطه موفق را فروش نفت و امضای دو، سه قرارداد با شرکت‌های غربی می‌دانند که با ساده‌ترین تحریمی همه چیز را متوقف می‌کنند

خلاصه آنکه، این روزها سپری می‌شود ولی مدیرانی که ممکن است با تصمیمات اشتباه خود و نه مصوبه نهادهای بالاتر، منافع ملی را تضییع کنند باید بدون هوچی‌گری به پرسش‌های مهمی پاسخ دهند.

وقتی وزیر نفت از تولید 6.5 میلیون بشکه در سال 1420 می‌گوید، باید از او پرسید تولید 5.7 میلیون بشکه‌ای در سال 96 محقق شده است که حالا از تولید 6.5 میلیون بشکه‌ای برای 20 سال آینده گفته می‌شود؟!

باید دید 7 سال فرصت‌سوزی به امید غربی‌ها، آیا باز هم ادامه پیدا می‌کند و شرکت‌های ایرانی مثل سال 92 به گوشه‌ای پرتاب می‌شوند یا خیر؟

وحید حاجی‌پور | چند هفته پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، تحلیل‌ها و گمانه‌زتی‌های بسیاری درباره نتیجه نفتی پیروزی جو بایدن در رسانه‌های خارجی و ایرانی منتشر شد که سعی داشت این گزاره را در اذهان جا بیاندازد که در صورت شکست ترامپ، ایران به‌زودی به بازار ...

اما وزارت نفت ترجیح داد بجای بکارگیری نخبگانی با مدارک مهندسی نفت، شیمی، مخزن، حفاری و ... به سمت استخدام نمایندگانی با مدارک تحصیلی، تاریخ، جغرافی، فقه، معماری، مدیریت شهری، علوم سیاسی و .. برود.

چرا این تحریم پس از اظهارات نسنجیده وزیر نفت در صحن علنی مجلس، شکل گرفت؟ هدف وزیر نفت از افشای کمک نیروهای مسلح به دور زدن تحریم‌ها چه بود؟

وحید حاجی پور | با جدی‌تر شدن تهاتر نفت و کالا، حالا همه کپی‌کاری‌ها از دولت قبل تکمیل شد؛ روحانی و تیمش طی سال‌های اخیر بار‌ها برای «ردگم‌کنی» و فرار از پاسخگویی، اقدامات دولت قبل را به باد انتقاد می‌گرفتند و در مراحل بعدی، تصمیمات پیشین را باطل کرده و از تصمیماتی می‌گفتند که از «عقل» سرچشمه می‌گیرد....

از نمایندگان مجلس گرفته تا چهره‌های نظارتی و امنیتی در سیستم وزیر نفت جایگاه رفیعی دارند چه آنان‌که خدمتی به او کردند و چه افرادی که به کار گرفته شدند تا کسی از او بازخواست نکند.

برای مصداق سازی خود، پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس را شتری بر نردبان می‌کنند تا همه ببینند با این پالایشگاه، ایران در تولید بنزین خودکفا که هیچ، بلکه صادرکننده بنزین شده است؛ پالایشگاهی که مثل سیراف یک پروژه کاغذی نبود و با پیشرفت 70 درصدی تحویل زنگنه شد.

اینکه مدیر یا مسئولی برای آنکه به هدفش برسد، با استفاده از شرایط قانونی و اختیارات کار‌ها را به شیوه خود به پیش ببرد، به امید آنکه امدادی قرار است برسد، زمانی پذیرفته شده است که منافع ملی تأمین شود و نه آنکه میلیارد‌ها دلار از منافع ایرانیان به دلیل اجتهاد ساختگی، از کف برود.

موضوع بسیار ساده‌تر از آن چیزی است که می‌توان تصورش کرد؛ زنگنه می‌داند با تصمیم و دیدگاهش نسبت به تصمیم دولت قبل چه خسارتی به کشور وارد کرده است و حالا که اعداد به میان آمده است، می‌گوید اصلا نه به من مربوط است و نه ارتباطی به افزایش مصرف دارد.

​در سال 88 و بحران بنزین، نظام هزینه لجاجت‌ها و خودبزرگ‌بینی‌های ژنرال را پس داده است و اگر قرار است افتخارات بقیه به اسم ایشان ثبت شود، مشکلی نیست؛ طبل هر چه تو خالی‌تر، صدایش بیشتر!

او راهی را برای صنعت نفت برگزیده که چیزی جز خسران برای منافع ملی ندارد، هرچند که مدافعانش معتقدند ژنرال بسیار فراتر از زمان می‌اندیشد و تصمیم می‌گیرد. او که بالاخره دیروز حرف آخر را درباره پالایشگاه زد و پالایشگاه‌سازی را «کثافت» نامید، یکبار دیگر نشان داد راه خود را می‌رود!

وزیر نفت به خوبی می‌داند چه می‌کند؛ او از خلا و ضعف برخی نمایندگان و سران قوا از مباحث تخصصی نفت و اتفاقات رخ داده در صنعت نفت استفاده کرده و با ردیف کردن چند عدد و رقم، می‌تواند واقعیات کاملا برعکس جلوه دهد.