چرا مدیران دولتی به جنگ بخش خصوصی می‌روند؟

وحید حاجی پور | پیشنهاد را که می‌گیرند، می‌خوانند، روی زمین می‌گذارند و چرتکه را به دست می‌گیرند؛ حساب‌کتاب می‌کنند که متقاضی با اجرای این پروژه چه میزان سود می‌کند، بعد شاقول حقوق و دستمزد خود را روبرویش قرار می‌دهند و  بازی را آغاز می‌کنند.

این پدیده نوظهور، همه بازی برخی مدیران بخش دولتی است که در مقابل سرمایه‌گذاری بخش خصوصی مقاومت کرده و هر تبصره و قانونی را که می‌توان بکار گرفت، می‌سازند مبادا بخش خصوصی سود کند.معتقدند با پول خود دولت توانایی حل مشکلات را دارند که البته ادعایشان باد هواست که اگر نبود، شاهد سوخته شدن منافع ملی نبودیم.

اغلب این مدیران، احساس عقب‌ماندگی دارند؛ در مقام قیاس، زندگی و سرمایه خود را با سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در کفه قرار می‌دهند و با لجاجت، همه چیز را هوا می‌کنند؛ معتقدند بار اداره صنعت نفت به دوش آنهاست و بابتش نهایتاً ۱۲۰ میلیون تومان دستمزد می‌گیرند؛ ولی یک شرکت خصوصی، با سرمایه‌گذاری در حوزه کاری او می‌تواند میلیون‌ها دلار سود کند.

با چنین نگاهی، خود را ولی‌نعمت بخش خصوصی می‌دانند؛ اگر اهل خلاف باشد، طلب شراکت و پورسانت برای امضای آخر می‌کند و اگر واهمه‌ای داشته باشد، همه کار می‌کند که نشود. از نشاندن طرف خود پشت درب اتاقش لذت می‌برد، از بی محلی کردن سرخوش می‌شود و روزه امضا می‌گیرد.

این قبیل مدیران، روند توسعه کشور را قفل کرده‌اند؛ معتقدند در مقایسه با همکاران قدیمی خود که حالا در بخش خصوصی هستند، دچار عقب‌ماندگی غیر قابل جبرانی شده‌اند. به چنان کینه و لجاجتی افتاده‌اند که انگارنه‌انگار، باید کشور را در مسیر پیشرفت قرار دهند و نه پسرفت.

حیف‌ومیل‌شدن ثروت ملی، ثمره همین مدیرانی است که حتی به دستور مافوق خود اهمیتی نمی‌دهند با پوشش موانع قانونی. تکه‌ای چوب به دستشان چسبیده تا در هر زمان و مکانی، بگذارند لای چرخ بخش خصوصی و کشور. شبیه به یک بیمار روانی که از آزاردادن اهالی خانه‌اش در پوست خود نمی‌گنجد.

از نظرشان، در یک تقسیم وظایف ناعادلانه در نظام اداری کشور، «بار» کردن با آنهاست و «انبار» کردن با بخش خصوصی؛ این بخش حقشان را خورده و چون پول دارند و می‌توانند پروژه اجرا کنند، پس مشتی دزد و رانت‌خوار هستند که حالا وظیفه برخورد با آنها، برعهده‌شان گذاشته شده است!

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات صنعت نفت ایران، قدرت چنین مدیرانی است؛ افرادی که فقط به فکر ارضای حقارتی هستند که درونشان، نهادینه شده است. مدیرانی که بخش خصوصی را هدف عقده قرار داده‌اند.

چهارشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۳:۱۸