ترکیب تیم مذاکره قراردادهای جدید

مدیر امورحقوقی شرکت ملی نفت ایران با بیان اینکه یکی از عوامل مهمی که برنده مناقصه را مشخص می‌کند، میزان فی و دستمزد پیشنهادی از سوی شرکت‌ها است، از تشکیل تیم مذاکره الگوی جدید قراردادهای نفتی خبر داد و گفت: ترکیب این تیم را هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران از متخصصان فنی، مالی و حقوقی این شرکت برگزیده است.

علی اکبر ماهرخ زاد در گفت‌وگو با ميزنفت با بیان اینکه اعضای تیم مذاکره الگوی جدید قراردادهای نفتی، مشخصند و در رأس آن غلامرضا منوچهری قرار دارد، افزود: همه اعضای این تیم از میان متخصصان شرکت ملی نفت ایران هستند، البته اگر نیاز شود می توان از متخصصان خارج از مجموعه شرکت ملی نفت به عنوان بازوهای کارشناسی در مذاکرات قراردادی بهره گرفت که برای این منظور، منعی وجود ندارد.

ماهرخ‌زاد تصریح کرد: قراردادهای جدید نفتی طبق ماده پنج مصوبه دولت درباره الگوی جدید قراردادهای نفتی، با رعایت قوانین و مقررات حاکم بر معاملات شرکت ملی نفت ایران و پس از کسب مجوزهای لازم از مراجع ذی‌صلاح قانونی در هر مورد از سوی شرکت یاد شده با طرف یا طرف‌های قرارداد منعقد می‌شود.
 

*واگذاری پروژه از طریق مذاکره، خارج از قانون نیست
وی با بیان اینکه شرکت ملی نفت ایران در چارچوب قوانین و مقررات حاکم، به وظایف خود عمل می‌کند، ادامه داد: حالا ممکن است در این میان با برخی شرکت‌های نفتی بین‌المللی مذاکره‌هایی دنبال شود که این مورد هم خارج از قوانین نیست.

به گفته مدیر امور حقوقی شرکت ملی نفت ایران، بر مبنای برخی مذاکرات تفاهم‌نامه‌هایی با بعضی از شرکت‌های خارجی منعقد شده است که این تفاهم‌نامه (MOU) برای طرفین تعهدی ایجاد نمی‌کند. شرکتی آمده است و برای سرمایه گذاری و اجرای پروژه آمادگی خود را اعلام و قبول کرده است که بازپرداخت سرمایه‌گذاری که می‌کند از محل تولید انجام شود. ریسک‌های مربوط را هم می‌شناسد و می‌داند که تنها در صورتی که به تولید برسد، آن فی یا دستمزد مندرج در قرارداد را دریافت می‌کند.

وی با بیان اینکه بدیهی است مذاکره، اعلام آمادگی و امضای تفاهم‌نامه (MOU)، با قرارداد تفاوت چشمگیری دارد، افزود: با برخی از شرکت‌ها مذاکراتی شده و بر مبنای آن، شرکت خارجی در بعضی از پروژه‌ها مطالعاتی را آغاز کرده است که باید توجه داشت این مذاکره و تفاهم‌نامه و انجام مطالعات، برای طرفین تعهدی برای امضای قرارداد ایجاد نمی‌کند.

ماهرخ‌زاد همچنین یادآور شد: شرکت ملی نفت ایران در ادامه مذاکره و امضای تفاهم‌نامه (MOU) با شرکت نفتی بین‌المللی آماده سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها، تأکید دارد که دو طرف یک قرارداد محرمانگی امضا کنند که در واقع اطمینان دو طرفه‌ای ایجاد می‌کند تا دو طرف اطلاعات خود را به اشتراک بگذارند بدون آن که هراس داشته باشند که این اطلاعات، به طرف سومی برسد.

وی با بیان اینکه توافق محرمانگی (Non disclosure agreement) را نمی‌توان قرارداد نامید، توضیح داد: در واقع «NDA» یک توافق (agreement) است که میان حداقل ۲ طرف حاصل می‌شود و بر اساس آن دو طرف توافق می‌کنند که یک سری اطلاعات را در اختیار یکدیگر قرار دهند، به طوری که بازنشر نداشته باشد و تنها به همان منظور خاصی که توافق شده است، استفاده شود. 


*شرکت‌ها از طریق مناقصه انتخاب می‌شوند
این عضو هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران با تأکید بر اینکه برای اجرای قراردادهای جدید صنعت نفت، شرکت‌های طرف قرارداد از طریق برگزاری مناقصه مشخص می‌شوند، گفت: اگر با شرکتی مذاکره شد و در باره مطالعات یک میدان تفاهم‌نامه‌ای امضا شد، قرار نیست لزوما همان شرکت طرف قرارداد در اجرای طرح توسعه میدان باشد و انتخاب شرکت از طریق برگزاری مناقصه بین‌المللی انجام می‌شود.

وی همچنین بیان کرد: اگر شرکتی مطالعات در یک میدان را بر مبنای یک موافقت‌نامه آغاز کند و بخواهد اطلاعات مطالعات و فعالیت‌های پیشین در آن میدان را داشته باشد، باید هزینه اطلاعات را بپردازد و یک قرارداد محرمانگی هم امضا کند تا اطلاعات بین خودمان بماند، سپس کار مطالعه را در زمان محدود مقرر در توافق آغاز کند و به پایان برساند و سرانجام نتیجه مطالعات را هم باید به شرکت ملی نفت ایران بازگرداند.

ماهرخ‌زاد ادامه داد: شرکت نفتی بین‌المللی متقاضی انجام مطالعات در یک میدان، برای ارائه نتیجه اطلاعات مطالعات خود به شرکت ملی نفت ایران، نه تنها هزینه‌ای دریافت نمی‌کند، بلکه باید مبلغی هم بپردازد تا به داده‌های به دست آمده از مطالعات پیشین در میدان مورد مطالعه، دسترسی یابد که بر اساس استانداردهای موجود، باید نسخه‌ای از مطالعاتش را هم به شرکت ملی نفت ارائه کند.


*قرارداد محرمانگی تعهدی ایجاد نمی‌کند
وی با بیان اینکه طبق رویه‌های مرسوم و شناخته شده در تعامل میان شرکت‌های نفتی بین‌المللی (IOC) و شرکت‌های ملی نفت (NOC)، امضای تفاهم و قرارداد محرمانگی لزوما موجب امضای قرارداد نمی‌شود، گفت: قرارداد محرمانگی و انجام مطالعات در کی میدان از سوی یک شرکت بین‌المللی، برای شرکت ملی نفت ایران هیچ تعهدی ایجاد نمی‌کند که لزوما توسعه میدانی که شرکت خارجی در آن مطالعه انجام داد را به آن واگذار کند و شرکت ملی نفت ایران طبق قانون مکلف نیست که حتما با آن شرکت قراردادی امضا کند.

مدیر امور حقوقی شرکت ملی نفتایران با تأکید بر اینکه امضای موافقت‌نامه همکاری (MOU) صرفا یک تفاهم میان طرفین است، یادآور شد: شرکت ملی نفت ایران تاکنون بیش از 10 مورد مذاکره و امضای تفاهم‌نامه همکاری با شرکت‌های نفتی بین‌المللی صاحب نام داشته است که البته در حد همین موافقت‌نامه (MOU) بوده است و نه بیشتر!

وی با یادآوری اینکه اگر قرار باشد شرکت ملی نفت ایران برای واگذاری پروژه توسعه یک مخزن، با یک شرکت خارجی معامله کند، به‌طور قطع این اقدام از طریق فرآیند برگزاری مناقصه انجام می‌شود، تصریح کرد: در فرآیند برگزاری مناقصه‌ها، کمیته برگزاری مناقصات فعال است و بر همه امور مناقصه نظارت دارد.


*امکان واگذار پروژه با ترک تشریفات مناقصه
ماهرخ‌زاد در باره مذاکره با شرکت‌هایی همچون توتال فرانسه و واگذاری طرح‌هایی همچون آزادگان جنوبی و فاز 11 پارس جنوبی به این شرکت از طریق مذاکره و با ترک تشریفات مناقصه توضیح داد: طبق مقررات، شرکت ملی نفت ایران بعضا اجازه دارد با ترک تشریفات مناقصه، پروژه‌ای را از طریق مذاکره با یک شرکت نفتی بین‌المللی مشخص، به آن شرکت واگذار کند که این امر خارج از چارچوب قانون نیست و برای این منظور باید مجوزهای لازم را از مراجع ذی‌ربط که می‌توانند مقامات، کمیته‌ها و... باشند، دریافت کرد.

وی یادآور شد: همه قراردادهایی که تاکنون شرکت ملی نفت ایران منعقد کرده است، فرآیندهای یاد شده را گذرانده‌اند؛ بر این اساس، پروژه‌ها یا از طریق مناقصه یا با ترک تشریافت مناقصه واگذار شده‌اند که برای این منظور، مجوزهای لازم را در چارچوب همان قانون برگزاری مناقصات دریافت کرده‌اند؛ بالاخره باید توجه داشت که نهادهای نظارتی متعددی در کشور فعال هستند که بر همه شئون و امور معاملات با شرکت‌های خارجی نظارت دارند.


*منتقدان و رسانه‌ها بر سرمایه‌گذاران خارجی اثر بد نگذارند
این عضو هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران با تأکید بر اینکه نقش رسانه‌ها در نگارش واقعیت‌ها و اثرگذاری بر مخاطبان بسیار مهم است، بیان کرد: بسیار مهم است که خبرنگاران رسانه‌ها در باره مسائل صنعت نفت آگاهی و دانش کافی داشته باشند و در انعکاس اخبار مربوط به مذاکرات و امضای تفاهم نامه‌ها و قراردادهای شرکت ملی نفت ایران با شرکت‌های خارجی، از این جزئیات فنی باخبر باشند تا ناخواسته اطلاعات ناقص و اشتباهی را به مخاطبان خود ارائه ندهند.

وی با انتقاد از عملکرد برخی رسانه‌ها و منتقدان در باره اطلاع‌رسانی نادرست و اثر آن بر سرمایه‌گذاران خارجی توضیح داد: کسانی که انتقاد می‌کنند، ابتدا باید بدانند که رسانه‌ای کردن برخی مسائل، چقدر به نفع مملکت است، بالاخره هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

ماهرخ‌زاد با تأکید بر اینکه باز کردن برخی مسائل و دامن زدن به آنها، به زیان منافع ملی کشور است، گفت: دو دهه بیع متقابل اجرا شد، صدای کسی در نیامد، اگر هم انتقادی بود، تا این حد نبوده است، اما به قراردادهای جدید نفتی به شدت حمله شد.

وی با تأکید بر اینکه همه قرارداد توسعه مخازن و میدان‌های شرکت ملی نفت ایران با شرکت‌های خارجی در چارچوب قراردادهای جدید منعقد می شود، افزود: حتی قرارداد توسعه فازهای بعدی میدان‌هایی همچون آزادگان شمالی، آزادگان جنوبی و یادآوران که هم‌اکنون پیمانکار چینی در آن فعالیت می‌کند، قرار نیست لزوما با همان پیمانکار فاز نخست و در چارچوب همان بیع متقابل منعقد شود، همه این میدان‌ها، در چارچوب قراردادهای جدید و دقیقا در چارچوب قانون برگزاری مناقصات شرکت ملی نفت ایران، منعقد می‌شود و پیمانکاران کنونی این پروژه‌ها هم می‌توانند در مناقصه شرکت و پیشنهاد خوبی ارائه کنند.


*میزان فی برنده مناقصات را تعیین می‌کند
مدیر امور حقوقی شرکت ملی نفت ایران، قراردادهای توسعه میدان‌های هیدروکربوری شرکت ملی نفت ایران در یک بازار رقابتی به شرکت‌های نفتی بین‌المللی بزرگ واگذار می‌شوند، گفت: یکی از عوامل مهمی که برنده مناقصه را مشخص می‌کند، میزان فی و دستمزد پیشنهادی از سوی شرکت‌ها است، شرکت‌ها به خوبی می‌دانند که وارد شدن در این بازار یعنی رقابت با رقیبان توانمند، بنابراین شرکت ملی نفت ایران از این فرصت به نفع خود استفاده می‌کند.